Po kilkutygodniowym wakacyjnym optymizmie na rynkach finansowych, z początkiem września powróciły spadki. Lipcowy odczyt inflacji w USA sugerował, że tempo wzrostu cen osiągnęło swoje maksimum i w kolejnych miesiącach będziemy mieli do czynienia ze spadkiem dynamiki inflacji. Pojawiły się oczekiwania, że cykl podwyżek stóp procentowych w USA zbliża się ku końcowi i Fed zacznie przygotowywać rynki finansowe do zmiany polityki pieniężnej na bardziej łagodną (w mediach przewijało się określenie „Fed pivot”, które miało być określeniem tej zmiany). Oczekiwania prysły, kiedy po kolejnych odczytach okazało się, że inflacja konsumencka, a przede wszystkim inflacja bazowa nie spada w takim tempie, który miałby skłonić Fed do złagodzenia polityki monetarnej. Pierwszy zimny prysznic na giełdach nastąpił po wypowiedziach prezesa Fed J. Powella na sympozjum ekonomicznym w Jackson Hole. Przełożeniem na rynki był dalszy umacniający się USD. Silny USD jest zwykle oznaką ucieczki kapitału z rynków wschodzących do aktywów amerykańskich. Stąd spadki cen akcji oraz obligacji na rynkach wschodzących, w tym w Polsce.

Polskie akcje zaliczają się do jednych z najgorszych w tym roku pod względem stopy zwrotu. Indeks WIG20 stracił od początku roku już ponad 30{6f7660696d604dd89cfcea139a3cfe85f27ccbda29866a02b6c26621914425a7}. Obok wyżej wymienionych czynników monetarnych słabość polskiej giełdy można przypisać kryzysowi energetycznemu, który dotyka przede wszystkim Europę, a także bliskość wojennego frontu na wschodniej Ukrainie. Do słabości polskiego rynku kontrybuują w szczególności spółki energetyczne i banki, które na skutek ustaw i rozporządzeń mają „podzielić się” zyskami i zniwelować skutki wysokiej inflacji, których największe koszty ponoszą obywatele.

Sytuacja na rynku dłużnym w Polsce również uległa pogorszeniu w ostatnich kilkunastu dniach. Ceny obligacji 10-letnich spadły do poziomów dających około 6 proc. rentowności, z około 5 proc.-rentowności, które obserwowaliśmy jeszcze na początku sierpnia. Inflacja w Polsce nie zwalnia i odczyt za sierpień na poziomie 16,1{6f7660696d604dd89cfcea139a3cfe85f27ccbda29866a02b6c26621914425a7} rozwiał wątpliwości, że wakacje były jej szczytem. W Europie rentowności obligacji również zaczęły silnie zwyżkować, w szczególności po ubiegłotygodniowej decyzji Europejskiego Banku Centralnego odnośnie stóp procentowych. ECB kontynuował podnoszenie stóp procentowych i komunikat z banku wskazuje, że walka z inflacją będzie wymagała dalszego zacieśniania monetarnego. Wydawać by się mogło, że taki komunikat nie jest niczym odkrywczym, ale zważywszy na zatwardziałe niepodnoszenie stóp przez tyle miesięcy (dużo późniejsze niż np. w Polsce, czy USA) to duży postęp ze strony ECB. Stąd przynajmniej krótkoterminowa silna zwyżka waluty Euro vs USD.

Perspektywa kilku tygodni

Wśród najważniejszych wydarzeń na najbliższe dni i tygodnie mamy decyzję Fed, po której stopy proc. w USA powinny zostać podniesione o 75 punktów bazowych. A jeszcze istotniejszy komunikat po tej decyzji. Raczej nie należy się spodziewać jakiegokolwiek złagodzenia retoryki. W przyszły weekend wybory we Włoszech, które na ten moment nie są chyba dostatecznie „rozegrane” przez rynki. Zwycięstwo w wyborach partii eurosceptycznych, które są faworytami do zwycięstwa w sondażach może stanowić ryzyko dla prób znalezienia rozwiązań związanych z kryzysem energetycznym i społecznym w Unii Europejskiej, a co za tym idzie dalsze ryzyko osłabienia gospodarczego kontynentu. Wydaje się, że w takim scenariuszu kontynuacja trendu długoterminowej aprecjacji USD vs Euro wydaje się nieunikniona, co w horyzoncie kilku następnych miesięcy nie zwiastuje z kolei odwrócenia trendu spadkowego na rynkach akcji rynków wschodzących.